Eshakning mehnati halol, o'zi harommi?

Bir haftadan buyon xalqimiz futbolchilar tufayli bayram kayfiyatida. Barcha xursand, barcha shod. Kechagi g'alaba bu bayramni yanada kattalashtirib yubordi. Stadionga kelgan 33 mingga yaqin inson yirik hisobdagi g'alabadan xursand holda uyiga qaytdi. Lekin, 4 nafar inson haqida balki unday deya olmasmiz.

Jurnalistlar, fotograflar, muxlislar terma jamoaga jon kuydirishadi, g'alabadan xursand bo'lishadi, mag'lubiyatdan xafa bo'lishadi. Lekin, biz nomlarini keltimoqchi bo'lgan 4 nafar inson esa na jurnalist, na fotograf, na muxlis, ular shu terma jamoaning bir bo'lagi, shu oilaning bir qismi hisoblanadi. 

Bu insonlar terma jamoaga kelgan kunlaridan boshlab barcha safarlarga, barcha o'yinlarga futbolchiyu, murabbiylar bilan birga borib ishlashdi. Oilasini bir necha kunga tashlab mana shu jamoa uchun mehnat qilishgan. To'g'ri ularni TV ko'rsatmagandir, ijtimoiy tarmoqlarda chiroyli rasmlari yoki videolari tarqalmagandir, chunki ular kadr ortida ishlashadi. Futbolda tayanch yarim himoyachi har qancha ko'p yugursa ham, har qancha katta ish qilsa ham yakunda, ko'pincha, gol urgan futbolchilar eng yaxshi bo'lib ketaverishadi. Biz aytmoqchi bo'layotgan 4 inson ham milliy jamoaning ramziy manodagi tayanch yarim himoyachilari hisoblanishadi.

Shu odamlar bo'lmaganida futbolchilarning mashg'ulot va o'yindan rasmlari chiqmasdi. Kecha katta mukofot olgan insonlarning viloyatga tashriflari suratlar orqali yoritilmasdi. Shu insonlar bo'lmaganida futbolchilar mashg'ulotda yoki o'yinda mushaklaridan shikastlanadigan bo'lishsa tiklashning iloji bo'lmasdi. Ikkita o'yin orasi kam bo'lganda futbolchilarni navbatdagi bahsga tayyorlashning imkoni bo'lmasdi. Bu 4 inson o'ziga berilgan vazifani boplab bajargani uchun ham 37 million xalqimiz kutgan tarixiy natija qayd etildi. To'g'ri ular bosh rol ijrochilari kabi kamera qarshisida turishmaydi, lekin kino olish uchun faqat aktyor va rejissyorning o'zi etarli bo'lmaydi.

Kecha milliy jamoa delegaciyasida bo'lgan 40 dan ziyod inson uyiga yangi avtomobilda ketdi. O'zbekiston milliy terma jamoasi fotografi va terma jamoaning 3 nafar fizioterapevti (massajchilari) esa uyiga Yandeks taksida qaytgan bo'lsa ne ajab. Ular bilan gaplashganim yo'q, lekin ishonchim komilki hech biri mashina olmaganimdan xafaman demaydi. Deya olmaydi. Chunki ular shunaqa insonlar, haqiqiy vatanparvar. Uyiga borganda yaqinlari, oilasi, ayoli, bolalari "Sizga mashina berishmadimi?" demaydi. Chunki mana shu 4 insonning ichidan nima o'tayotganini juda yaxshi bilishadi. Gap mashinada ham emas, etiborda. Hammamiz bog'chada bo'lganmiz, maktabda o'qiganmiz. Sinfda 30 nafar o'quvchidan 25 tasiga sovg'a berib, 5 nafariga berilmasa o'sha qolib ketgan o'quvchilar qanday ahvolga tushishlarini ko'z oldingizga keltirdingizmi? Bir necha kun, oylab "men nimani noto'g'ri qildim?", "nega meni yakkalashdi?" deb o'ylab yuradi o'sha bolalar.

Kecha yana ikkita katta voqea bo'ldi. Islom To'xtaxo'jaev o'ziga sovg'a qilingan mashinani saralashda ko'plab o'yinlarda maydonga tushib g'alabalarga katta hissa qo'shgan Bobir Abdixoliqovga sovg'a qilishga qaror qildi. Srechko Katanec esa terma jamoa tarjimoni Davron Ahmedovga o'z avtomobilini taqdim etdi. O'FA bu mashinani qaytarib olarkan degan gaplar mish-mish bo'lib chiqdi va BYD Davronning o'zida qolishi tasdiqlandi. Bu men uchun katta voqea.

Kimdir mendan kechagi qahramoningiz kim deb so'rasa, ikkilanmay mana shu 6 insonni ko'rsataman:
Hasan Pirmuhammedov (fotograf)
Andrey Bezborodov (fizioterapevt)
Islombek Usmonov (fizioterapevt)
Ahmadjon Hasanov (fizioterapevt)
Srechko Katanec
Islom To'xtaxo'jaev