Жозе Моуринью: "Челси"га қарши баҳс вақт ўтгани сайин мен учун аҳамиятини йўқотиб боради"

"Челси"га қарши ўйинлар йиллар ўтгани сари мен учун алоҳида аҳамият касб этмай қўяди. Мен у ердан кетганимга анча бўлди. Кейинги мавсумда бунга уч йил бўлади. Йилдан йилдан мен уларнинг мураббийи бўлганман деган туйғу йўқолиб бормоқда. Менимча бу табиий ҳол, бу футбол.

Бу каби баҳсларни Англиянинг икки катта жамоаси тўқнашуви деб атаган бўлардим.  

Мен "Челси" раҳбарияти билан яхши муносабатдаман. Июнь ойида отам вафот этганда улар ёнимда туриб, қўллаб-қувватлаганини ҳеч қачон унутмайман. Ўшанда улар мени дўст сифатида кўришларини ва клуб ривожи учун меҳнат қилганларни қадрлашларини кўрсатиб беришган.

Футболчилар билан ҳам ҳеч қандай муаммо йўқ, афсусланишга асос ва армонлар ҳам йўқ.  

Клубга алоқаси бор кўпчилик билан кўчада учрашиб қоларканман, ўзимга нисбатан илиқ муносабатни сезаман. Бу жуда ажойиб. 

"Стэмфорд Бриж"га рақиб мураббийи сифатида келганимда, мухлислар муносбати.... Улар мухлис ва барчага бирдек ёқиб бўлмайди. Бу мени хавотирга солмайди.

Охирги 10–15 ўйинда "Челси" ва "МЮ" кўплаб катта ўйинларни ўтказди. Бу яна бир муҳим ўйин. Фарқ шундаки, аввалгиларида жамоалар соврин учун курашарди, ҳозир эса – йўқ. Аммо улар ҳам, биз ҳам кучли тўртликка киришни истаймиз. Демак, бизни яна бир муҳим ўйин кутиб турибди.