Orzularini ro'yobga chiqara olgan bolakay

Ishqilib yutaylik-da. Eh, oyoq kiyimim yo'q-ku.  Endi nima qilsam ekan? Bo'ldi, Sardordan so'rayman".
SHunday xayol bilan bolakay o'zidan ikki eshik narida turadigan qo'shnisining eshigini taqillatdi.

- Kim bu?
- Men... (uyalibigina), Sardor, butsangni berib tur...
- Oshna xafa bo'lma...

Ko'ngil cho'kdi, lekin tan berish yo'q. Mayli, butsa bo'lmasa bo'lmabdi. Kalish bor-ku. Muhimi, maydonga tushsam bo'lgani. O'yin boshlandi. Kichkinaga oshir to'pni, hammangdan yaxshi o'ynayapti. Tomoshabinlar katta futbolchilarga bolakayga to'pni oshirish kerakligini baqirib aytib turibdilar. To'p unga etkazib berildi, eh qo'pollik bilan yiqitishdi uni: penalti! Jamoa sardori Botirboy zarb bilan g'alaba to'pini kiritdi. Hamma bolakayni quchoqlab olgandi.

- Ona, ona... Biz g'alaba qozondik. Ona tandirda issiq non yopardi, kel o'g'lim, mana senga sovrin. Onaning qo'li bilan yopilgan issiq nonga etadigan nemat bormi bu dunyoda, agar undan muqaddas zotning tafti kelib tursa!

- Ota, ona men ketaman!
- Qaerga o'g'lim?
- Toshkenga!
Ota aytdi: - U erda nima qilasan, yuribsan-ku shu erda?
- Yo'q, men Mirjalol Qosimov bilan futbol o'ynayman!

Ota va ona duo qildi. Bolakay 12 yoshida begona shaharga keldi. Hech kimi yo'q, ikki nafar do'sti. Hali biron klubga joylashib ham olmagan. Qiyinchilik boshlandi. Bazan o'yladi, ketib yuborsammikin qishlog'imga. Yo'q, men hali yulduz bo'laman deb ovutdi o'zini. Bir mahal zalga kurashchilar kirib keldi, hey bolalar turinglar, biz mashg'ulot o'tkazamiz. Bolakay sport zalida yotardi. Endi uyqu kelgandi-ya, ha mayli, chidaymiz. Do'stlarini turg'azib mashg'ulotga ketdi.

Ko'p o'tmadi, bolakayni o'qishga qabul qilishdi. Endi binoda o'zining yotog'i bor. Ammo, ammo yaxshi o'yin ko'rsatay desa butsa hamon yo'q. 25 noyabr, bolakayning tug'ilgan kuni. Qishloqdan ota-onasi keldi. "O'g'lim, bu senga", ona yap-yangi oyoq kiyimni bolasiga berdi. Bolakaydan xursand inson yo'q edi. Eh, keyin bilsa ona so'nggi zebini sotib unga butsa olib bergan ekan. Niyat qildi, ortga qadam yo'q, men uchun faqat oila!

Bolakay sal katta bo'la boshlagach tilga tushdi. Ammo aqcha yo'q, biron-bir jamoada o'ynay desa pul berish kerak. "Sen bizga to'g'ri kelmading", aynan shunday gapni aytadi parovoz haydovchisi. Niyat qiladi, "Ey, Ollohim, menga sabr ber, imkon ber, Vatanga sodiq farzand bo'lishga vada beraman!". Ko'p o'tmadi, unga Respublikaning eng kuchli jamoasi og'iz soldi. Buyog'i tavakkal, axir o'zi emasmi Qosimov bilan o'ynayman deb uydan chiqib ketgan? Lekin u borganida Qosimov ketib bo'lgandi. Ammo bolakayning atrofida milliy terma jamoaning boshqa yulduzlari mashg'ulot o'tkazardi. "Hali ham o'rinbosarlar safida yuribsanmi?", kulib ketdi bir kun qo'shni shahar jamoasida debyut mavsumini o'tkazayotgan do'sti. Qirqqa chidagan, qirq biriga ham chidash kerak. Buyuk klub 50 yoshga to'lgan kecha yulduzlar safida stadionda edi. Bu o'yinda hamma bor etiborni Sasha akaga qaratdi. Geynrix yulduz edi. Oradan yillar o'tdi... Sasha aka Suriya terma jamoasiga gol urdi va to'g'ridan-to'g'ri efirda TVga shunday intervyu berdi, "Odil aka probil, Sasha aka zabil"!

O'sha bolakay kuni kecha Xitoy chempionatida bosh sovrinni yutdi, ayni paytda oila davrasida, vada berganidek, ota-onasi uchun barcha narsani muhayyo qildi va bugun bor etiborini Osiyo Kubogiga qaratyapti. Tug'ilgan kuning bilan, Odil!

Hayotiy hikoya!

Nodirxo'ja Yuldashevning TELEGRAMdagi kanalini kuzatib boring.