Anvar Berdiev:”Bunyodkor”da xali o'z so'zimni ajtaman!”

“Neftchi”ni chorak asrdan ziyod boshqargan YUrij Sarkisyan klubdan chetlatilganidan so'ng zhamoa parchalanib ketishi tahmin qilingandi. Murabbijlar shtabi to'laligicha almashdi. Futbolchilardan esa faqat Berdiev zhamoani tark etdi. Ketganda ham o'z xohishi bilan emas, balki unga ham chiqish eshiklari ko'rsatildi. Oradan ko'p o'tmaj, Anvar “Bunyodkor”da pajdo bo'ldi va hozir to'laqonli “qaldirg'och” hisoblanadi. Biz ham klubning yangi azosi bilan yaqindan tanishishga zhazm qildik.

FUTBOLGA KIRIB KELISHI
Bolaligim qolgan tengqurlarimdan farq qilmagan, barchamiz bo'sh qoldik deguncha “ko'cha changitib” to'p tepardik. 10 yoshga to'lganimda ujimizdan uzoq bo'lmagan Koson tuman Bolalar-o'smirlar sport maktabining futbol bo'limiga qabul qilinganman. Birinchi murabbijim – Anvar Tukaev. Kejinchalik Abdurahmon YUmangulov qo'l ostida shug'ullanganman. 13 yoshimda, yani 1991 jilda, mahsus imtihonlardan so'ng, Samarqand viloyati Olimpiya zahiralari bilim yurtiga qabul qilinganman. U erda futbol sirlarini o'zlashtirishimda ustoz-murabbij SHavkat Abdullaevich hizmatlarini takidlagan bo'lardim.

Katta futbolga dastlabki qadamlarni barvaqt tashlashimga yoshlarga bo'lgan etibor sabab bo'lgan. O'sha pajtlar 1-liga zhamoalariga tarkibdan ikki o'smirga zhoj azhratish mazhbur qilib qo'jilgandi. SHu tariqa 11-sinfni bitirmaj turib, Muborakning “Mashal” klubiga taklif etishgan. Oradan ikki jil o'tib “Mashal” olij liga azosiga ajlandi va endi menga katta futbol uchun katta eshiklar ochilgan edi.

MASH'AL-NASAF-NEFTCHI-NASAF-NEFTCHI
O'sha pajtda olij ligada Qashqadaryo sharafini faqat “Mashal” himoya qilardi. Biz dastlabki ikki jil faqat olij ligadagi o'rnimizni saqlab qolish uchun kurashdik va buni uddasidan chiqdik ham. Qarshining “Nasaf” klubi esa, aksincha, xar jili olij liga jo'llanmasidan quruq qolardi. Nihoyat, viloyat hokimining bujrug'iga ko'ra, Qashqadaryoda bitta, lekin kuchli zhamoa tuzish g'oyasi amalga oshirildi va men qatori “Mashal”ning 70-80 foiz o'jinchilari Qarshiga ko'chib o'tishdi. Xuddi o'sha pajtda, aniqrog'i 1997 jilda menga mamlakatning eng dongdor zhamoasi – Farg'onaning “Neftchi” klubidan taklif tushdi. Farg'onaga borib qishki o'quv-jig'inlarda qatnashdim. “Neftchi” bosh murabbiji YUrij Sarkisyan yosh bo'lishimga qaramaj menga dalda bo'lar, meni yorqin kunlar kutayotganini ajtib ruhlantirishga intilardi. Lekin 4-5 karra chempionlar orasida o'zimni noqulaj xis qilardim. Bir kuni o'zaro ikkiga bo'linib tashkil etilgan o'jinda, YUrij Vazgenovich meni asosij tarkibda majdonga tushirdi va biz Sergej Zavalnyuk bilan huzhumchilar tandemini tashkil etdik. Ochig'i, o'sha kuni o'jinim qovushmadi va Zavalnyukdan qattiq so'kish eshitdim. Qatij qarorga kelishim uchun shuning o'zi etarli bo'ldi. Ertalab barvaqt turdim, narsalarimni jig'ishtirdim va... Qarshiga qochib ketdim.
Menimcha bu yaxshilikka bo'ldi. Sababi, “Nasaf”da yana ikki jil o'jnab ancha pishdim. Olimpiya terma zhamoasi azosiga ajlandim. Bu orada YUrij Sarkisyan yana bir necha bor Farg'onaga chaqirdi, lekin xar safar turli baxonalar bilan rad etaverdim. Nihoyat, olimpiyachilarning so'nggi jig'ini pajtida YUrij Vazgenovich atajin Toshkentga keldi. Biz uzoq suhbatlashdik, hammasini toroziga soldik va men “Neftchi”ga o'tishga rozi bo'ldim. Birinchidan, “Neftchi” mamlakatning eng obro'li zhamoalaridan biri va u erga o'tishim, faoliyatimdagi oldinga tashlangan qadam bo'lardi. Ikkinchidan, klubda ish professional jo'lga qo'jilgani sababli vaziyat doimo barqaror edi va zhamoa oldiga eng yuksak vazifalar qo'jilardi. Uchinchidan, YUrij Sarkisyan mamlaktdagi eng kuchli mutaxassislardan biri va men ajnan shundaj ustoz qo'l ostida yanada o'sishimga ishonch bor edi.
Kejingi voqealar rivozhi men o'jlagandan ham alo bo'ldi. 2000 jil ilk bor kumush medal sohibiga ajlangan bo'lsam, kejingi jil mamlakat chempioni degan sharafli nomga ham erishdim! Afsuski, bu mening birinchi, “Neftchi”ning esa so'nggi chempionligi edi...

ZHAROHAT
2003 jil men uchun zhuda omadli boshlandi. Dastlabki 11 turda raqiblar darvozasini 16 bor nishonga oldim va mavsum to'purarligiga asosij davogar edim. 12-turda Farg'onada Nasafni qabul qilgan edik. Stadion liq to'lgan. Barcha farg'onaliklar mendan navbatdagi gol va zhamoadan g'alaba kutganlar. Uchrashuv zhuda shiddatli kechdi va birinchi bo'limda hisob ochilmadi. Bizda gol urish uchun bir necha bor bor imkoniyatlar bo'ldi, biroq “Nasaf” darvozaboni Petr Gizimchuk (hozirda millij terma zhamoada darvozabonlar murabbiji - muallif) boshliq himoya qo'rg'oni zhuda ishonchli xarakat qildi.

O'jin tugashiga 15 daqiqalar qolganda mehmonlar zharima majdonidan uzoqroqda zharima to'pi belgilandi. Ravshan Mataliev to'pni xavodan darvoza tomon oshirdi. Men unga boshim bilan zarba berib, hisobni ochdim. Stadion larzaga keldi! Golni ishqibozlar bilan birga nishonlash maqsadida ular tomon oshiqdim. Maqsadim oramizni to'sib turgan panzharaga osilib, ularning qo'llarini, chaqiriqlarini his etish edi. Lekin panzharaga sakrab chiqaman deganimda oyog'im sirpanib ketdi va panzhara o'rnatilgan beton pojdevorga tizzam bilan borib urildim. Beton ham oddij emas, marmar burchagi usulida g'adir-budur qilingan bo'lib, o'tkir tig'lardan iborat edi. Og'riqdan ko'z oldim qorong'ulashib ketgan. Tizzamga qarab qon aralash suyak bo'laklari chiqib turganini ko'rib falazh holatiga tushganman. Kejinchilik tizza suyagim olti bo'lakka bo'linib ketgani aniqlangan. Meni tez yordam mashinasida shahar kasalxonasiga olib ketishdi. O'sha pajtdagi og'riq azobini dushmanimga ham ravo ko'rmajman. Kasalxonada og'riqni kamajtiradigan ukollar qilishdi, rentgen surati olishdi va xabar berib soha mutaxassislarini chaqirtirishdi. Bu orada farg'onalik muxlislarning bir guruhi kasalxonaga etib keldi. O'sha kungi g'alaba barchani xursand qilgandi. Ishqibozlar menga dalda berib, ko'nglimni ko'tarishdi. Qandaj yordam lozim bo'lsa, hammasini etkazishga shaj turishdi.

Klubimizda Timofej Vladimirovich ismli korejs millatiga mansub tazhribali travmatolog bor edi. SHu kishi boshqa hamkasblari bilan maslahatlashgan holda Farg'onaning o'zida zharrohlik operaciyasi o'tkazishga qaror qilishgan va o'sha kuni kech soat 23 da bu muolazha amalga oshirilgan. SHifokorlar rentgen suratini ko'riboq futbol bilan hajrlashishim lozimligini, oyoqni yura oladigan darazhaga keltirishsa ham katta yutuq bo'lishini takidlashgandi.

Operaciya bo'ldi. Oyog'imga gips qo'jishdi. Lekin bu bilan muammo bartaraf etilmadi. Uch hafta o'tib, navbatdagi operaciya amalga oshirildi. Bu safar gipsni ochib, tizzamga Ilizarov apparatini o'rnatishdi. Sababi, yura boshlaganimda har bir noto'g'ri harakat bitayotgan suyaklarni yana azhralib ketishiga olib kelishi mumkin ekan. Ilizarov apparati esa suyaklarga mustahkamlangan bo'lib, ularni xuddi yamoq singari birlashtirib turardi. Apparat suyaklarni teshib birlashtirilgani uchun butun tanamga og'riq berardi. U bilan o'tgan 3 oj hayotimdagi eng mudhish damlardan biri bo'lgan desam mubolag'a bo'lmajdi. Tasavvur qiling, 3 oj davomida tuni bilan ujqu bo'lmasdi. Xar safar o'girilganimda og'riqdan ujg'onib ketardim. Kunduzi dam olaman deganimda ham xuddi shu axvol. U pajt bir o'zim yashardim. YAqin og'ajnim deyarli xar kuni kelib issiq-sovug'imdan xabar olardi, lekin u ham dardimni engillashtira olmasdi. YAratganga shukr, 3 ojdan so'ng navbatdagi operaciya natizhasida apparat olib tashlangandan kejin, og'riq azoblaridan qutulganman.

Kejin bemalol yura boshladim. Biroq singan tizzam bukilmasdi. Timofej Vladimirovich buni muntazam uqalash orqali xal qilish mumkinligini tushuntirdi va bu soxa bo'jicha mutaxassisni ham topib berdi. Tizzam bukilsa nafaqat bemalol yurishim, balki yashil majdonga ham qajtishim mumkinligiga umid qilgan xolda endi Valentina Ivanovnadan muolazha ola boshladim. Bu ham 3 oj davom etdi. Demak zharohat olgan muddatdan hisoblaganda, yashil majdonga yarim jildan so'ng qadam qo'jganman. Unda ham faqat yugurish uchun. To'laqonli futbolga qajtishim uchun esa, umuman hisoblaganda 2 jil vaqt kerak bo'ldi.

SHu erda yana bir voqeani elab o'tishim lozim. Kasalxonada davolanayotganimda zhuda ko'pchilik qatorida Pyotr Gizimchuk ham meni jo'qladi. SHunda men shifokorlar rentgen suratini ko'rib ajtgan xulosalari, yani majdonga qajtmasligim haqidagi fikrlarini keltirib, “demak so'nggi golni senga urgan bo'p qolarkanman” deganimda, “mana ko'rasan, yashil majdonga qajtgach, ilk golingni men qo'riqlayotgan darvozaga kiritasan!” deb qatij ishonch bildirgandi. Ilk uchrashuvim “Neftchi” – “Qizilqum” o'rinbosarlari o'jiniga to'g'ri kelgan. Qarasam, raqib darvozasida Pyotr Gizimchuk! U menga “senga nima degandim?” degandek zhilmajib turardi. 2 jildan so'ng ilk martta yashil majdonga qajtganim sababli, hayazhon zhuda katta bo'lgan. Qolaversa dard yana qajtarilmasmikan degan qo'rquv ham bor edi. SHu bois, o'sha kuni to'p kiritmagan bo'lsam-da, Gizimchukning bashorati deyarli ro'yobga chiqqan.

Hayazhon va miyamdagi qo'rquvning ketishi ham anchaga cho'zilgan. Majdonda ko'p yugurganim bilan keskin to'qnashuvlarga deyarli bormasdim. Murabbijlar ham shundaj ko'rsatma berishgandi. Muxlislar qo'llab-quvvatlashsa-da, avvalgi Anvar Berdiev qajtishiga unchalik ishonishmasdi. Lekin men albatta qajtishim kerak edi. Nafaqat o'zim, balki ustozim YUrij Vazgenovich uchun ham qajtishim lozim edi. U kasalxonada ham, ujda davolanganimda ham meni muntazam jo'qlar, xar safar menga ishonishini va qancha kerak bo'lsa, shuncha kutishini takidlardi. Ojlik o'z jo'liga, mukofot pullarini ham o'z vaqtida olardim. O'jnamagan o'jinlarim uchun ham. Bundan hizholat bo'lganimda “sen ko'chada ketayotganingda emas, majdonda zhamoang uchun muhim gol kiritib olgansan bu zharohatni, demak bu ishlab chiqarish zharohati hisoblanadi va sen boshqalar qatorida rag'batlantirishga munosibsan” dejishdan charchamasdi. Kejinchalik, yana gollar ura boshlaganimdan kejin boshqa zhamoalarga ham chaqira boshlashdi. Katta pullar evaziga. Bu pajtga kelib “Neftchi”da moliyavij ahvol avvalgidek emas edi. Lekin men endi pul uchun emas, mazhburiyat uchun o'jnashim kerak edi. Og'ir pajtda mendan yuz o'girmagan, menga ishonch bildirgan insonlar uchun o'jnashga ahd qilgandim. Xatto Vazgenovichning o'zi “zhuda katta pul taklif qilishmoqda, bu yog'iga oilang va kelazhagingni ham o'jlashing kerak” deganda, “faqat Sizdan kejin!” deb zhavob qajtarardim. Haqiqatdan shundaj bo'lib chiqdi. “YAxshi niyatga ham, yomon niyatga ham farishtalar “omijn” dejishadi” aqidasi shu bo'lsa kerak...

OILA
Oilada 5 farzand bo'lganmiz. Uch singlim va bir ukam bo'lgan. Onamizdan zhuda barvaqt azhralib qolganmiz. 33 yoshlarida bu dunyoni tark etganlar. Men o'sha pajtda 13 yoshda edim, uka va singillarim esa xali murg'ak. To'satdan bo'lgani uchun barchamiz dovdirab qolganmiz. Jig'idan boshimiz chiqmasdi. Men-ku, Samarqandga o'qishga ketib, futbol bilan chalg'iganman. Qolganlarga zhuda qijin bo'lgan. Kichkintojlar onasiz o'sishga qijnalmasin deb otam boshqa ayolga ujlandilar. YAna bittadan uka va singilli bo'ldim. O'zim ujlangandan kejin qolgan farzandlarni ujli-zhojli qilishda otamga imkon qadar ko'maklashdim. Faqat onamdan 10 jil o'tib, yana bir zhigarbandimiz bizni tashlab ketdi. Singlim farzandni dunyoga keltirayotib, o'zi 18 yoshda bu dunyoni tark etdi. YOlg'iz zhiyanim undan yodgorlik bo'lib qoldi. Qolgan 2 singlimni ham uzatdik. O'tgan jili ukamni ham ujlantirdik. Endi navbat 2 kichkintojga. O'zim baxtimini Farg'onadan topdim. O'sha erda ujlandim, hozirda 2 o'g'ilning otasiman. Kattasi 5, kichigi 3 yoshda. SHuncha jil Farg'onada ko'p qavatli ujda yashab, endi hovli sotib olgandim va mavsum tugagach u erga ko'chib o'tish niyatida edik. Lekin taqdir taqazosi bilan endi pojtahtdan uj axtarayapman.

SARKISYAN DAVRI TUGASHI VA FARG'ONADAN KETISH
Futbolda moliyalashtirish asosij omillardan biri ekani hech kimga sir emas. “Neftchi”da iqtisodij muammo bo'lmagan pajtda, zhamoa doimo yuqori o'rinlar uchun kurashgan. Lekin klubga etibor rahbarlarning futbolga qiziqishi va imkoniyati bilan chambarchas bog'liq. Masalan “Neftchi” so'nggi bor 2001 jil chempion bo'lgan. Kejin “Paxtakor” gegemonligi boshlandi. “Bunyodkor”ning pajdo bo'lishigina bunga chek qo'jdi. Endi “Nasaf” va “Lokomotiv” bu bahsga qo'shilishdi. Ushbu zhamoalarda moliyalashtirish yaxshi jo'lga qo'jilgani tufajli hozirda eng yaxshi futbolchilar ajnan shu klublarda faoliyat yuritishmoqda. Bir vaqtlar mamlakatning eng kuchli futbolchilari to'plangan “Neftchi” endilikda baquvvat klublarni o'jinchilar bilan taminlamoqda. Sarkisyanga eng vafodor o'jinchilardan biri Akmal Xolmatovning “Neftchi”dan ketishi qandaj shov-shuvlarga sabab bo'lgan edi?! Endi esa bu oddij xolga ajlanib qoldi. G'ajrat Xasanov, Islom To'xtaxo'zhaev, Ruslan Melziddinov va boshqa iqtidorlarning Farg'onani tark etishi zhamoa mavqeiga tasir etmaj qolmadi. Natizhada “Neftchi” sovrindorlar qatoridan tushib qola boshladi. Bu mahallij rahbarlarga maqul kelmagani tushunarli. Lekin buni davra stolida, fikr almashib xal qilish lozim edi deb hisoblajman.

Amalda qandaj bo'ldi? CHempionatning xali uchdan biri o'tmaj turib viloyat gazetasida buyurtma maqola chop etildi. Uning buyurtmaligini avvalgi yuutqlar ko'rsatilmaj, “Neftchi”da ahvol borgan sari og'irlashayotgani, qandajdir keskin o'zgarishlar qilishga shama qilingandi. Unda futbolga umuman aloqasi bo'lmagan to'rt muxlisning fikrlari keltirilib, “Neftchi” sharafini munosib himoya qilgan shaxslarga nisbatan keskin munosabat bildirilgandi. Bu zhamoa ichida katta norozilikka sabab bo'ldi. 11 maj kuni biz “Guliston”ni qabul qildik. O'jindan avval barchamiz g'alaba qozonib kimligimizni ko'rsatib qo'jishni va birinchi to'pni kiritgan muallif gazetani namojishkorona jirtib, biz bundaj tanqidlarga nolojiqligimizni ko'rsatib qo'jishga kelishib olgandik. Bu qarorga murabbijlarsiz, o'zimiz keldik. Maqsad viloyat gazetasini obro'sizlantirish emas, bizga nisbatan noxaq fikr bildirgan o'sha 4 muxlisga qandaj o'jnaj olishimizni isbotlash edi. Hisobni Dilyorbek Ermatov ochdi va avvaldan o'jlangan rezhani amalga oshirdi. Biz o'sha kuni jirik hisobda g'alaba qozondik. Afsuski, g'alaba bir chekkada qolib, gazetaning jirtilishi birinchi planga chiqib ketdi. Aniqrog'i uni siyosat darazhasiga olib chiqishdi.

Biz bundan bexabar kejingi o'jinga tajyorgarlik ko'rayotgandik. Birdan “Klub rahbariyati o'zgararkan, Sarkisyan ishdan ketarkan” degan gap-so'z tarqaldi. Haqiqatan ham 3-4 kundan kejin klub bazasiga viloyat hokimi o'rinbosari boshchiligidagi delegaciya tashrib buyurib jig'ilish o'tkazdi va unda klubning yangi rahbari tanishtirildi. So'ngra zhamoaning ko'rsatkichlari pasajib ketgani sababli bosh murabbij YUrij Sarkisyan o'z vazifasidan ozod etilganligi haqida qaror o'qib eshittirildi. Jig'ilishga Vazgenovichning o'zi kelmagandi. SHu sabali barcha futbolchilar nima qilishini bilmaj, hajratdan qotib qolishdi. SHunda men so'z so'radim. “Bu qanaqasi bo'ldi? YUrij Sarkisyan Farg'ona futboli rivozhi va dovrug'iga eng ko'p hissa qo'shgan inson bo'lsa, uni qilgan mehnatlari uchun minnatdorchilik bildirib, chirojli kuzatish o'rniga, shunaqa qilib hajdash insofdanmi?!” Fikrim, qisqacha izohlaganda tahminan shundaj bo'ldi. Mendan kejin Sanzhar Asqaraliev ham so'z oldi u ham fikrlarimga qo'shilishini bildirdi. Bundan hokim o'rinbosarining zhahli chiqdi, “Bu noroziliklaringni hokimning o'ziga bildirasizlar” dedi va jig'ilishni tark etdi.

Ertasiga kechqurun mashg'ulot tugagach, bizga hech qayoqqa zhilmasligimizni, qarorgohga hokimning o'zi tashrif buyurishini ajtishdi. Darhaqiqat, ko'p o'tmaj, viloyat hokimi etib keldi. U kishi “zhamoa sardori kim?” deb so'radi. Sardor Mansur Saidov edi, lekin hech kim sado bermadi. Savol ikkinchi marotaba, balandroq ohangda yangradi. SHunda Mansur menga imlab, “zhamoa nomidan siz gapiring” dedi. Men oldinga chiqdim. Hokimning “Kim bu bola?” degan so'roviga o'rinbosari “Kecha Sizning qaroringizga qarshi chiqqan jigit shu bo'ladi” deb zhavob qajtardi. SHunda hokim men tomon yuzlanib “Sizga ham bugundan zhavob, ketavering” dedi. “Ikki og'iz gapirsam majlimi?” degan so'rog'imga “Menga gaplaringizni kechaning o'zida etkazishgan, bo'ldi ketavering” dedi. Hukm qatij, shikoyatga o'rin jo'q edi. Men narsalarimni jig'ishtirib, qadrdon bazani tark etdim.

O'sha kunlari asosan oila davrasida bo'ldim. Xabar tez tarqalgan shekilli, ko'p o'tmaj boshqa zhamoalardan qo'ng'iroqlar bo'la boshladi. SHunda YUrij Vazgenovich bilan bog'lanib, maslahat so'radim. Nazarimda bu erda qandajdir tushunmovchilik bo'layapti va erta-indin Sarkisyan yana zhamoaga qajtadi degan umid bor edi. Vazgenovich mustaqil qaror qabul qilish yoshi va darazhasida ekanligim, shuning uchun qajsi zhamoaga o'tishimni o'zim hal qilishim lozimligini uqtirdi. Bu orada zhamoani Amet Memet qabul qilib oldi, zudlik bilan meni izlab topdi. Hech qaerga ketmasligim, muammo echimini rahbariyat bilan o'zi xal qilishi mumkinligini bildirdi. Lekin g'isht qolipdan ko'chgan edi. O'sha kuni barchaning, ajniqsa o'zimdan yosh futbolchilarning oldida bazadan xo'rlangan xolda chiqib ketganimdan kejin qajtib bu erga kela olmasligimni anglab etgandim.

“BUNYODKOR”
YUqorida ajtganimdek, bir qancha zhamoalardan takliflar bo'ldi. Amalga oshmagani uchun ularni nomma-nom sanashim shart emas. O'zimni umuman boshqa zhamoada tasavvur qilolmayotgan edim. Lekin bir qo'ng'iroq haqiqatda hayazhonlantirdi. Bu Mirzhalol Qosimovning qo'ng'irog'i edi. U kishi gapni cho'zib o'tirmadi va “Bunyodkor”ga kelsam, xursandchilik bilan kutib olishlarini bildirdi. Hayazhonlanganimning sababi, birinchidan bu insonni zhuda hurmat qilaman. Nafaqat futbolchi va murabbij, balki inson sifatida. Ikkinchidan oldiga eng yuqori maqsadlarni qo'jgan klub, Osiyo chempionlar ligasining muntazam ishtirokchisi safida to'p surish kejingi faoliyatimda oldinga tashlangan katta qadam bo'lardi. “Neftchi” – “Bunyodkor” uchrashuvidan so'ng Mirzhalol aka bilan uchrashib gaplashib oldik. U kishi terma zhamoa bilan Xitoj – Koreya safariga zho'nab ketayotgani, men “Bunyodkor”ga davralar oralig'ida borib qo'shilishim lozimligini bildirdi.

“Neftchi”dan ketishimda huquqij zhihatdan muammo bo'lmadi. Klubning yangi rahbari bilan uchrashib, so'nggi shartnoma bo'jicha ko'tarma pullarning yarmini hali olmaganim, agar meni erkin agent sifatida qo'jib yuborishsa, hech qandaj etirozim jo'qligi haqida tilxat yozib berishimni bildirdim. Muzokaralardan so'ng tomonlar shu to'xtamga kelishdi (kuladi). Qirgulidagi 15 jillik qadrdon bazaga so'nggi martta bordim, barcha bilan samimij hajrlashdim va Toshkentga uchish uchun aeroportga jo'l oldim.
“Bunyodkor” safiga CHimyondagi “Archazor”da, ikkinchi davraga tajyorgarlik pajtida borib qo'shildim.

MOSLASHISH
Orzu bilan real voqelik orasida katta farq bor. YUqorida “Bunyodkor”ga o'tsam, faoliyatimda o'sish bo'lishi to'g'risida entikib qaror qilganim to'g'risida gapirgandim. Lekin “Neftchi”dagi 15 jillik faoliyatimdan so'ng umuman boshqacha muhitga kirishishim qijin kechishi mumkinligi haqida zhiddij bosh qotirmagan ekanman. “Bunyodkor”da meni zhuda yaxshi kutib olishdi. Ish professional darazhada jo'lga qo'jilgan. ZHamoa ahil. Lekin boshqacha. Mashg'ulotlar o'tkazilinishidan tortib, o'jinga tajrgarlik borasigacha. Biri yaxshi, ikkinchisi yomon emas, shunchaki boshqacha. Talab boshqacha. Farg'onada to'p zhamoamizga o'tishi bilan meni qandaj topishlarini yaxshi bilardim. Bu erda noananavij qarorlar ko'p. Tezda fikrlashga urg'u beriladi. Bu borada ancha qotib qolgan ekanman. SHuning uchun boshida qijnaldim. Imkon berishganda ham o'z o'jinimni ko'rsata olmadim. O'jinim chiqmayotganidan siqilib YUrij Vazgenovichga ham telefon qildim. “Xa, bu erdan ham qochib ketmoqchimisan?” deb hazilga oldi va zhiddij ravishda mehnat, mehnat va yana mehnat qilishimni uqtirdi. Man ko'rasan, hammasi zhojida bo'ladi deb ko'nglimni ko'tardi. Haqiqatdan ham hozirda kirishib ketdim. “Bunyodkor” tarkibida birinchi golimni urishga ham uvaffaq bo'ldim. Lekin asosij tarkibda o'z o'rnimga ega bo'lishim uchun yana ko'p ter to'kishim va izlanishim lozimligini yaxshi anglab turibman. Hayot menga yangi chaqiriq bilan chiqdi va men uni qabul qildim. Bu yog'iga ortga jo'l jo'q. SHu pajtgacha kubok finalida 3 martta o'jnab, birortasida ham uni bosh uzra ko'tarmagandim. Bu erda bitta o'jinim bilan shunga erishdim. Demak “Bunyodkor” menga sovrinlarni qo'lga kiritishmda, men esa zhamoaga gollarim bilan yordam berishimda o'zaro manfaatli hamkorlik asosida ish yuritishmiz lozim. Mirzhalol Qo'shoqovich “Bor narsa birdan jo'qolib qolmajdi, senda mahorat bor va u yana albatta yuzaga chiqadi. Sabr qil, imkon kut va o'z so'zingni ajt! dedilar. Bu erda bir urinishda birinchi sovrinni oldim. Lekin hozircha hech narsa berganim jo'q. Lekin ishoning, “Bunyodkor”da hali o'z so'zimni ajtaman!

Abror Imomxo'zhaev yozib oldi.