Жароҳати сабаб "Ливерпуль"га қарши финални ўтказиб юборган Карло. Буниси навбатдаги тўқнашув...

У Европанинг асосий клуб мусобақаларида бешта ғалаба қозонган - иккитаси футболчи ва учтаси мураббий сифатида.

Ва яна икки марта италиялик финалда мағлуб бўлди - ва у буни жуда яхши эслайди. 

«Футболчи сифатида 1984 йили еврокубоклар финалида «Ливерпуль»га қарши ўйнаганман. 2005 ва 2007 йилларда мураббий сифатида тўқнаш келганман. Ва энди яна бир учрашув, - деди Анчелотти ЕЧЛ ярим финал босқичида "Манчестер Сити"ни мағлуб этганидан кейин.

Аммо хотира Карлога панд берди. 1984 йилда жиддий жароҳат туфайли у  “Ливерпуль”га қарши финал ўйинини ўтказиб юборди.

25 ёшида Анчелотти менисксиз қолди

1979 йилда 20 ёшли Анчелотти  "Парма" сафида кўтарила олди ва “Рома” сафига бориб қўшилади. 1983 йилда Нильс Лиедҳолм бошчилигидаги жамоа клуб тарихидаги иккинчи Скудеттони қўлга киритди. Анчи ўнг тиззасидаги менискус йиртилгани сабабли мавсумнинг бошланишини ўтказиб юборади. Октябр ойи ўрталарида майдонга қайтди ва охир-оқибат А Серияда 23 та ўйин ўтказади, улардан 22 таси бошланғич таркибда ўтказади.

"Рома" чемпионлик ҳимоясини жадал бошлади: Айтайлик, дастлабки 7та учрашувдан 6тасида ғалаба қозонишди ва Чемпионлар кубогининг чорак финалига йўл олишди ва "Гётебург" ва ЦСКА Софияни турнирдан чиқариб юборишди.

Карло эса1983 йил 4 декабрда "Ювентус" билан меҳмон ўйинида майдонга тушади. Бироқ учрашувнинг 30-дақиқасида Антонио Кабрини билан тўқнашиб кетади. Натижада чап тиззада менискни йиртиб олади. Кейинги ўйин эса 1984 йилнинг 18 ноябрига тўғри келади. 

Анчелотти ўзининг автобиографиясида даҳшатли жароҳат ва узоқ тикланишни ранг-баранг тасвирлаб берди:

“Узоқ пас, мен бошим билан жиддий йиқилиб тушдим,  кейин Кабрини елкамдан ушлаб олди. Мен мувозанатни йўқотиб, чап тиззамга ёмон тушдим. Босиш бор. Қандай қилиб яна босдим?! Яна бир операция ва физиотерапиянинг янги курси. Олти ой ўтди, мен ҳали ҳам ўзим истагандек ҳаракат қила олмаяпман. Маълум бўлишича, профессор Перуджа баъзи ёпишқоқликларни топди: "Афсуски, биз яна битта кичик операцияни ўтказишимиз керак. Айтайлик, беҳушлик остида манипуляция. Мен: "Сиз уйда синглингиз билан манипуляция қиласиз!"

1984 йилги Европа кубоги финалини Карло шоҳсупадан томоша қилди. Унинг келажакдаги фаолияти шубҳа остида эди

Римликлар асосий еврокубокнинг ҳал қилувчи баҳсига асосий футболчисиз етиб келишди. Италия чемпиони учун эса деярли ҳаммаси ярим финалда тугади. "Рома" биринчи ўйинда "Данди Юнайтед"га 0:2 ҳисобида мағлуб бўлди, аммо жавоб баҳсида Роберто Пруссо 38-дақиқада дубл қайд этди ва иккинчи бўлимда Ди Бартоломейнинг голи "Рома"ни финалга олиб чиқди.

Ва нафақат финалга, балки уй финалига ҳам. "Ливерпуль" билан чемпионлик учун кураш Римдаги "Олимпия" стадионида 70 000 томошабин иштирокида бўлиб ўтди. Жамоалар пенальтилар сериясига қадар ўйнашди (1:1), унда италияликлар икки марта муваффақиясизликка учради.

Карло Анчелотти ўтказиб юборилган ўйинларни афсус билан кузатди. У "Рома"га пенальтилар сериясида ёрдам бера олармиди? Бу жуда қизиқ савол.  Фаолияти давомида Анчи 41 та гол урган. Лекин бирортасини пенальти орқали ижро этмаган.

Финал куни Карлонинг футбол келажаги ҳали ҳам қоронғи эди:

«Ўзимни имкон қадар ёмон ҳис қилишим учун «Рома»нинг «Ливерпуль»га ютқазган куниёқ шифокор билан учрашдим. Дарҳақиқат, ўйинни минбардан кузатган бўлсам ҳам, шифокорлар беҳушлик билан қутқаришди. Шифокорлар жуда самимий ва дўстона эди, лекин мен уларни барибир дўзахга юбордим. Улар мени диванга ётқизишди, оёғимни ростлашди ва оёғимни қайиришди. Бу эса ақлдан озган оғриқ! Бироқ, охир-оқибат, мен тузалиб кетдим».

5 йилдан сўнг Карло "Милан" билан Чемпионлар Кубогини қўлга киритди

1985 йилнинг ёзида “Рома”ни Свен-Гöран Эрикссон бошқарган. У Анчелоттини жамоа сардорига айлантирди. Икки йилдан сўнг Карло "Милан"га кўчиб ўтди ва у ерда кетма-кет икки марта еврокубокларни қўлга киритди. 1989 йилги ("Стяуа"га қарши 4:0) ва 1990 йилги ("Бенфика"га қарши 1:0) финалларда у Арриго Саккининг афсонавий таркибини бошлади.

"Ливерпул"га қарши ўйинни ўтказиб юборган жароҳатлари ҳақида эса Анчелотти фалсафий тарзда эслайди.

"Оғриқ йўқ. Бу менинг назариям, лекин у ишлаётганга ўхшайди. Менинг тиззаларим менинг душманларим, улар билан курашишим керак. Югурмоқчи бўлсам, миям буйруқ беради, тиззаларим дарров шишиб кетишига қарамай, югураман. Менга нима қизиқ? Улар азоб чексин. Менискуслар йўқ, тиззаларим ҳаётни дўзахга айлантирди, лекин энди менинг вақтим келди. Мен улардан ўч оламан: ўрмон бўйлаб югураман, тепаликларга чиқаман, югуриш йўлакчасида соатлаб вақт ўтказаман. Хўш, оғрияптими? Худди шундай. Қанчалик тиззаларим шишиб кетса, шунчалик югураман. Мен улар билан доим гаплашаман, кўпинча жуда қўпол. Баъзида ҳатто хафа бўлиб, гапирмай қоламан. Балки, руҳий касалликлар шифохонаси мен учун йиғлаётгандир. Қўйинг! Мен у ерда бўлишдан хурсанд бўламан, чунки тиззаларим мен билан бирга боради.

Анчелотти кубок билан "Стад де Франс" атрофида югурадими ёки йўқми, буни тез орада билиб оламиз.