"Футбол тўпини ўзимиз қоғоз ва латталардан ясаб ўйнардик" — Лисандро Мартинес

"Бутун умр футбол ўйнаганимни эслайман", – деди Лича "Юнайтед" расмий сайтига.

"Доим ёнимда футбол тўпи бўларди, йўқ бўлганда уни ўзимиз қоғоз ва латталардан ясардик ёки қўшниларимиз ёрдам беришарди. Болалигимда бувим билан яшардим, кўчада футбол майдони қуриб олгандик. Мен ака-ука ва дўстларим билан шохларни синдиришга борганимизни эслайман – биз уларни вертикал равишда қўярдик ва бу бизнинг дарвозамиз эди. Кун бўйи ўша ерда бўлардик, шунинг учун ҳа, мен эсимни таниганимдан бери футбол ўйнаяпман.

Бир куни мен уйни тарк этиб, ёшлар даражасида футбол билан шуғулланиш имкониятига эга бўлдим, лекин мен ҳали жуда ёш эканлигимни ҳис қилдим. Ҳар доим оилам даврасиди бўлишни ёқтирардим, лекин уйда эмас, бошқа шаҳарда яшашимга тўғри келарди. Умуман олганда, мен бормаганман, ҳозир хато қилганимни тушуниб етганман.

Кейин 13 ёшга тўлганимда, ота-онам бу қарор бўйича мен билан узоқ вақт баҳслашди. Кейин ўшанда ғишт терувчи бўлиб ишлаган отам: "Хуллас, футбол ўйнашни истамасанг, мен билан бирга қурилишда ишлашга борасан!" деди.

Биринчи иш кунимга эрталаб соат 7 да чиқишим керак эди ва ухлаб қолдим, тасаввур қиляпсизми?! Мен у ерга ўн ярим ёки ўн бирларда етиб бордим, отам шунчаки менга қаради ва шундай деди: "Энди бу сен учун эмаслигини тушундингми? Сен футболчилик фаолияти билан шуғулланишинг керак. Сенинг ишинг – бу футбол!". Ўшанда биринчи марта бошимда нимадир айланган".